Sendika mı, Sahne mi? Artık bir sorgulayın
Bir zamanlar kapı gibi arkamızda duran sendikalar, şimdi çalışanı değil koltuğunu korur hale geldi. Promosyonlar, vaatler, süslü sözler… Ama ortada ne adalet var ne de samimiyet.
Sendika mı, Sahne mi?
Eskiden sendika deyince insanın içi rahat ederdi. Çünkü bilirlerdiki bir haksızlık olduğunda, bir adaletsizlik yaşandığında, sendika kapı gibi arkamızda duracak. Şimdi öyle mi? Sanki tersine dönmüş her şey. Sendika çalışanı değil, çalışan sendikayı taşır hale geldi.
Sosyal medyada bangır bangır reklam yapıyorlar.Promosyonda şu kadar aldık, rekor kırdık! diye. Milletin içi umutla doluyor. Sonra bir bakıyorsun, “doksan artı on bin” demişler, bitmiş gitmiş. Hani nerede o üç yüz bin? Nerede o sözler? Bu mudur sendikacılık? Sorunlara kafa yormak yerine, sorunlarla dost olmuşlar. Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlar.
Üyeler desen, onlar da sessiz. Kimse yahu bizim paramızla ne yapıyorsunuz demiyor. Eskiden bu millet, hakkını aramaktan çekinmezdi. Şimdi sanki herkes aman başıma iş almayayım der olmuş. Halbuki korkulacak bir şey yok. Devlet, çalışanının arkasındadır. 657 sayılı kanun açık açık der.Sendikal faaliyet nedeniyle kimseye zarar verilemez.
Yani sen işini doğru yap, dürüst ol, kimse seni sendikadan dolayı işinden edemez. Ama biz susmayı, razı gelmeyi, sineye çekmeyi huy edinmişiz.
Bakın kardeşim, sendika dediğin şey sadece aidat toplayan bir kurum değildir. Sendika, çalışanın sesi, alın terinin bekçisidir. Hakkın yeniyorsa, orada olmalıdır. Ama şimdi ne görüyoruz? Kimi geziyor, kimi fotoğraf çektiriyor, kimi koltuğunu koruma derdinde. kimide ek işler peşinde koşturup, nasıl zengin olurum hesapları içindeyken, size bunların ne faydası olur bilmiyorum.
Konunun özeti şu.Siz sustukça, onlar daha da çok rahat ediyor. Birileri çıkıp bu düzeni değiştirmedikçe, daha çok kendileri çalıp kendileri oynayan sistemle devam edip giderler. Sendika üyeleri artık bizim paramızla kim ne yapıyor? diye sormak zorunda. Çünkü o para sizin alın terinizin karşılığı.Onların vicdanını sorgulayın valla içinde menfeatden başka bişey çıkmaz.Hakkınızı onlara yedirtmeyin.Yapamıyorlarsa sendikacılığı bir daha seçmeyin.Adammı kalmadı piyasada.Devlet sizin, onlardan daha vicdanlıdır.ona sahip çıkın.
Bir söz vardır: “Hakkını aramayanın, hakkını yerler.” Artık ses çıkarmanın, sormanın, hesap istemenin zamanı geldi. Eskiden sendikalar duvar gibiydi, şimdi kartondan perde olmuş. Ama unutmayın, duvarın tuğlası biziz. İstersek yeniden öreriz.Susarak hiçbir hak alınmaz, sadece alın teri heba olur diye düşünüyorum.
