Birçok yerde alıç ve badem, her yıl toplanmadığı için dallarda çürüyor.

Kervansaray Dağları başta olmak üzere Kaman, Yağmurlu, Irmak Bucağı, Akçakent, Çiçekdağı ve Akpınar çevresindeki dağlık bölgelerde, doğanın sunduğu bereket her yıl adeta heba oluyor. Alıç ve badem bakımından zengin bu yöreler, geçmişte hem aile ekonomisine hem de bölgesel üretime önemli katkı sağlarken, bugün ne yazık ki bu potansiyel değerlendirilemiyor. Her mevsim dalları meyveyle dolup taşan bu ağaçlar, toplanmadığı için kuruyup çürüyerek doğaya karışıyor.

Bir zamanlar köylülerin büyük bir gayretle topladığı alıç, özellikle Kervansaray ve Yağmurlu'dan Kaman'a uzanan dağ hattı boyunca uzanan şifa kaynağı olarak bilinir; kalp sağlığından bağışıklık sistemine kadar birçok alanda kullanılırdı. Badem ise Kervanaray, Kaman ve Irmak Bucağı boyunca sofralık ve sanayi tipi olarak yetişir, yerel pazarlarda elden ele satılırdı. Bugünse köylerin boşalması, genç nüfusun üretimden uzaklaşması ve işleme altyapısının yetersizliği nedeniyle bu doğal zenginlikler ekonomiye kazandırılamadan yok olup gidiyor.

Uzmanlar, bu meyvelerin yalnızca gıda olarak değil, endüstriyel ürünlerin hammaddesi olarak da değerlendirilebileceğine dikkat çekiyor. Alıçtan sirke, marmelat, şurup; bademden ise yağ, un ve kozmetik ürünleri üretmek mümkün. Ancak bunun için öncelikle bölge genelinde işleme ve paketleme altyapısının kurulması, kooperatiflerin güçlendirilmesi ve yerel yönetimlerin sürece dâhil olması gerekiyor.

Kırşehir’in dağ köyleri, sahip oldukları doğal zenginlikle hem bölgesel kalkınmanın hem de kırsal istihdamın anahtarı olabilecek kapasitede. Fakat planlama eksikliği nedeniyle bu potansiyel her yıl boşa gidiyor. Kervansaray’dan Akçakent’e, Kaman’dan Irmak Bucağı’na kadar uzanan bu geniş coğrafya, doğru tarım ve sanayi politikalarıyla yeniden üretimle buluştuğunda, hem doğa kazanacak hem de Kırşehir ekonomisi büyük bir ivme yakalayacaktır.

Aksi halde, alıç ve badem dallarda kalmaya, Kırşehir’in bereketi sessizce toprağa karışmaya devam edecek.