Parayı Taştan Çıkarmak

Hayat sürprizlerle dolu… Hepimizin ekmek kavgası bir başka başlıyor. Kimi çocuk yaşta simit satıyor, kimi tarla sürüyor, kimi pazarda çığırtkanlık yapıyor. Benim hikâyem de biraz farklı, biraz da renkli.

İlk paramı 12 yaşında, pazar yerinde peynir ve salça satarak kazandım. O günlerin unutulmaz sloganı hâlâ kulağımda: “Kurtlu peynir, küflü salça!” İnanın, iki saatte 50 kilo mal satardım. Ortaokul yıllarımda bu kez kamyonlardan tuğla, kiremit ve kum indirip 10–15 lira harçlık kazandık. Yanımda rahmetli Salim ve Fevzi Keskin vardı.

Liseyi bitirince Boztepe’de Kooperatif Mandıra’da peynir tenekesi lehimledim. Akşam olunca el arabasına yüklediğim kumaşları satmaya çıkardım. O günlerde alınan kumaşlardan dikilen entareler, perdeler, nevresimler hâlâ evimizin bir köşesinde saklıdır.

Sonra yolum Almanya’ya düştü. 1979’un Eylül ayında kaçak çalışarak başladım. Henüz 18 yaşında iş izni alınca kaynakçılık yaptım, tam 6 yıl. Fakat gönlüm okumaktan yanaydı. Öğrencilik yıllarımda Almanlara bilgisayar, deri, altın ve halı sattım. Dedem derdi ki: “Sen paranı taştan çıkarırsın.” Gerçekten de öyle oldu.

Ticaret Akademisi’nden sonra muhasebecilik yaptım. Oradan mermer ve granit işine, mezar taşından şömineye kadar uzanan bir ticaret yolculuğum oldu. Onur Air’de uçak bileti bile sattım. 38 yaşımda vergi hukukuna başladım, diplomamı 40 yaşında aldım. .Sonraki 20 yıl banka bölge müdürlüğü mobil bankacılıkta geçti; özel kredi ve konut ev iṣletme  kredileri ve sigortaya, yatırım fonları tahviller sattım.

Şimdi ise kendi tasarımlarımla tekstil işine hazırlanıyorum. Ticaret bence doğuştan gelen bir yetenek; ama eğitimle birleşirse önünde hiçbir engel duramaz.

Sevgili dostlar, sosyal medyada siyasetçileri, hocaları konuşuyoruz ama kendi hikâyelerimizi pek anlatmıyoruz. Oysa gençlere en büyük motivasyonu verecek olan, kendi alın terimizden doğan bu küçük hatıralar. Cesaret edin, siz de ilk kazancınızı yazın; iki cümle bile olsa…

Sevgi ve selamlarımla,
Necati Aydın