KOŞAR ADIM TUZAĞA!

KOŞAR ADIM TUZAĞA!
Ahlak siyasette egemen olmadıkça memlekette hiçbir şey değişmez.
Bu ülkede çirkinlikler üzerine herkes bağdaş kurulup oturulabilir. Ama siyasetçi oturamaz. Onlara sadece ahlak yoksunu değil ahlaklı insanlarda oy verdi. Bunu akıllarından çıkartanlar, sizlerin isimleri sadece gazete sütunlarında kalmaz. Milletin suratına bakacak yüzünüz olmaz. Bunun içindir ki; ‘Siyaset Millete hizmet etme yeridir, para kazanma, servet edinme yeri değildir’… Desem. Siyasiler kendi çıkarlarını öylesine titizlikle işliyorlar ki! Halk umurlarında değil. Yalanla siyasetin diğer yanında CHP’yi yok sayamazsınız. Çünkü siyasi ortaklıkta çıkar ortaklığı yan, yana. Çıkar odaklı siyasi anlayıştan kendilerini soyutlayacak bir cümle yok. Çünkü çıkar siyaseti bunlarıda besliyor.
Hitlerin Propaganda bakanı Gobel… Alman şehirlerinde radyo yayınlarıyla, duvarlara astıkları afişlerle ‘Alman orduları Moskova sokaklarında’. Diyordu… Gerçek olan ise, Ruslar Berlin’i işgal etmişti bile… yalan ne kadar büyük olursa inanan o kadar çok olur. Bunun içindir ki; öküzlüğün âlemi yok!
AKP çok mu güçlü, CHP’mi çok dağınık? %48 AKP’yi güçlü yapar mı? CHP dağınık olduğu için AKP güçlü görünüyor. Bugün; bu ülkede geldiğimiz bu erozyonun asli unsuru; pısırık muhalefetin varlığından. 100 yıllık bir siyasi yapıyı, 23 yıllık bir düzen partisi tarafından hallaç pamuğu gibi atılıyorsa. Bunun tek farkında olmayan CHP’nin ta kendisi değil mi?
Her gündemin üzerinde günlerce duran, iç ve dış politikayı sadece ekonomi üzerinden gören anlayış. Elimde Hıyar var diyene tuzluk alıp koşuyor. Bu olacak şey mi?
Atatürk’ü işine geldiğinde hatırlayıp adını zikredenler… Ancak düşüncelerini benimsemeyenler, ilkelerini hayata geçirme yönünde çaba sarf etmeyenler! O’na hakaret edenler… Cumhuriyet ve altı okla sorunlu olanların tamamı CHP içinde. Bu duruma ses çıkarmayıp sineye çekenlere. Ulusal Devleti savunanları parti dışına iten. Kendisine muhalif olanları dışlayan, kapı önüne koyan anlayışın hâkim kılındığı parti gerçek anlamda Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu CHP denilebilir mi?
Halkın sıkıntılarına, Cumhuriyetin dejenerasyonuna seyirci olan, Yeni CHP ismini kendisine uygun gören, ülkenin en eski siyasi partisi mavalını öne sürüp, en etkili partisiyiz diyemeyen, 70 yıldır neden iktidar olamadıklarını düşünmek yerine koltuk kavgasına dönüşmüş bir parti Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu, Cumhuriyetle aynı yaşta nasıl olur? Bugün bu ülke bu haldeyse, CHP’nin en büyük eseri AKP’dir...
CHP, iktidarın tarafından hazırlanan tuzağa düşmek üzere. Kendi ayaklarına kurşun sıkan parti. Parti ağalığı ön planda. Erdoğan’ın adaylığını meşrulaştırıyor! CHP bildiğimiz CHP… Hizip hiç bitmedi. Bu kargaşa AKP ekmeğine yağ sürüyor.
Erdoğan Anayasaya göre Cumhurbaşkanlığına aday olamaz. Doğrumu? Doğru. Tıfıl Genel Başkan Özgür Özel her konuşmasında Erdoğan’ı meydanlara çağırıyor. Bu çağrı Erdoğan’ın adaylığını tescili gibi. Hiç mi akıl edemiyorlar. AKP’yi 23 yıldır iktidar yapan CHP’nin basiretsiz politikaları değil mi? Hâlâ ders almadılar. Boş lafları siyaset argümanı yapıyor, insanların kafalarına giremiyorsunuz. En dindar partiyiz de deseniz. Ağzımızla kuş, mabadımızla balık tutacağız deseniz bu halk size oy vermez. Neden mi iktidar olmaya yönelik hangi projelerle yola çıktınız. Hangi stratejilerin parçası oldunuz. Politika bu savurganlığı ancak partizanlıkla kaldırır.
Seçim tarihi belirsizliğini korurken, aday yoklaması. Ve aday belirleme çabası ve kendi bünyesinde başlayan yarış partiyi hızla bölmeye götürürken, Neden Mansur Yavaş başkanın çok doğru olan çıkışları ciddiye alınmaz.
Bir başka kirli ilişkiler sarmalına doğru itilen parti içi rüşvet kavgası. Bu kavgayı başlatanda eski genel başkan. Bu olacak şeymi?  İnsanın içinden ‘ulan siz ne ayarsınız’! Demek geçiyor. Ülke ölüyor, beyler taht kavgasında. Olacak şey değil. Hata üstüne, hata… Bu kadar hatayı ancak embesiller yapar. Yıllardır siyaset yapıyorlar... Önlerine konulan tuzaklardan bir haberler. 
CHP’nin elinde kullanabileceği o kadar çok malzeme varki! Neden kullanmıyor? Kibarlıklarından mı? Hadi canım sende! Onlarda bu kadar cesaret var mı? Yüzyıllık bir parti mercimek boyutu toplumsal fikir üretemiyorlar. Yazıklar olsun…
Toplumlarına yabancılaşmış, otoriter bir yönetim gösteren bürokratik iktidarlara sahip devletler de bu tür muhalefetler iktidarlara büyük katkı sunar. Bu otoriter devletler bağlamında, Siyasal İslam (Tarikat, Cemaat ve Dinsel argümanlar)  siyasi ajandasını ve iktidar ilişkilerini gizlemesine yardım ederlerken seyreden bir muhalefete ihtiyaç vardır. Ve bu boşşluğu CHP dolduruyor. 
Toplumun iradesinin siyaseti belirlediği demokratik devlet düzenlerinde, dinsel örgütler, inanç yumağı üzerinden politika belirliyorsa,  muhalefet sıkıntılıdır. Çünkü göz yuman muhalefetin varlığındaki etkiden kaynaklıdır.
Alt toplumsal kesimler özgürlük ve refah için, devlete ve siyasete sahip çıkmak zorunda olduklarını hissederler. Bunu otoriter iktidarlar değil. Muhalefet sağlar. Aksi tutumla toplumun özgürlük ve refahının devlet değil, sivil topluma hakim sermaye güçleri tarafından baskılandığı anlaşılır. Nitekim bugün ekonomik rezaletin aktörleri siyaset ve sağ kolu olan sermayedarlar değil mi? Mantar gibi çoğalan döviz spekülatörleri bunların tekelinde oluşmadı mı?

Bu durum özellikle küreselleşme ve dijitalleşme döneminde daha bir netlik kazanmıştır. Küresel çapta faaliyet gösteren teknoloji şirketleri bireylerin özel hayatını yakından gözlemekte ve gerektiğinde onları manipüle etmektedir. Bireylerin kendilerini bu devasa iktidar odağına karşı yalnız başına korumaları mümkün değildir. Bu durumda devlet aygıtı, siyasallaşmış haliyle bireyin imdadına yetiştiğini zannetmek boş lakırdıdan öteye geçmez.
Devlet, piyasa güçleri karşısında bireyin özgürlüğü ve refahının garantisi konumuna neden gelemiyor? Devlet sınırlandıkça ve sermaye genişledikçe refah arttığı iddiası çöken toplumsal yapıdır.
Eğer bir nesil cehaletin mutluluk olduğunu sanarak yetişirse, bir sonraki nesil kendi cehaletini bile fark etmeyecek. Çünkü bilginin ne olduğunu bilmeyecektir. Ursula K. Le Guin.